Bαθύτατη θλίψη σκόρπισε στους κύκλους της ορθόδοξης κοινότητάς μας η ξαφνική είδηση της απώλειας του πρωτοπρεσβύτερου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, ο οποίος εκοιμήθη σε ηλικία 72 ετών το πρωί της περασμένης Δευτέρας. Επρόκειτο για μια αγιασμένη μορφή της Ορθοδοξίας, η οποία αφήνει πίσω της ένα πλούσιο έργο στο πεδίο της ιεράς διακονίας όσο και ένα δυσαναπλήρωτο κενό ως προς την πνευματική συνεισφορά τον. Ο. Κωνσταντίνος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και σπούδασε Οικονομικά στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και Θεολογία στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. 

Στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές στον τομέα της ιεραποστολής στη Χαϊδελβέργη της Γερμανίας αλλά και στα Οικονομικά. Επί σειρά ετών διακονούσε ως εφημέριος στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Δικηγορικά) της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας, ενώ υπήρξε υπεύθυνος του Αντιαιρετικού Αγώνος και μέλος της Επιτροπής Νεότατος της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης. Για πολλά χρόνια είχε την επιμέλεια της παρουσίασης εβδομαδιαίας εκπομπής στο Ραδιόφωνο της Εκκλησίας της Ελλάδος, με αναφορές σε πλείστα όσα κοινωνικά θέματα. 
Η εκπομπή του ναι μεν διαρκούσε σταθερά τρεις ώρες, ωστόσο είχε καταφέρει να διατηρεί ακατάπαυστο το ενδιαφέρον των ακροατών, γεγονός που καθίστατο εμφανές από την υψηλή ακροαματικότητα, αλλά και από τα αναρίθμητα τηλεφωνήματα που δεχόταν κατά τη διάρκειά τας. Δίχως ίχνος υπερβολής, ο π. Κωνσταντίνος υπήρξε ένας αξιομνημόνευτος πνευματικός φάρος της αλήθειας του Κυρίου. Πλήθη πιστών κάθε  Κυριακή εκκλησιάζονταν στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου, εκμεταλλευόμενοι συγχρόνως την ευκαιρία να ακούσουν τον μελίρρυτο και μεστό λόγο του μέσα από τα κηρύγματά του. 

Αξέχαστες, επίσης, θα μείνουν στους πιστούς οι υπαίθριες -καλοκαιρινές- ομιλίες του στο Γκολφ της Γλυφάδας. Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο αυτών ήταν το γεγονός ότι όσοι συνέρρεαν εκεί ακροβολίζονταν στα γύρω σημεία του λοφίσκου και παρακολουθούσαν επί ώρες καθισμένοι στο γκαζόν, έτσι ώστε να μεταλαμβάνουν τις πλούσιες σε νοήματα ομιλίες του. Για πάντα θα παραμείνουν χαραγμένες στη μνήμη των πιστών οι στιγμές που ο η Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος διάβαζε γεροντικά, αποσπάσματα από βιβλία, λειμωνάρια, λαυσαϊκά κ.ά., σχολιάζοντας και απαντώντας εν συνεχεία -πάντα πρόθυμα- σε όλες τις ερωτήσεις που του απηύθυναν οι συγκεντρωμένοι. 
Ανάμεσα σε αυτούς υπήρχαν οικογένειες με παιδιά, ηλικιωμένοι, φοιτητές. Όλοι αυτοί μέσα σε μια ατμόσφαιρα κατανυκτικός σιωπής και μέθεξης! Τα μάτια και τα αυτιά όλων ήταν προσηλωμένα στον π. Κωνσταντίνο, καθώς αυτός, έχοντας για βοήθεια μόνο μια μικρή λάμπα και ένα μικρό κάθισμα, ζωντάνευε και φώτιζε τα ιερά κείμενα με την ιδιότητα τον εμπνευσμένου αναγνώστη. Δεν Θα έπρεπε, φυσικά, να παραλείψουμε ότι υπήρξε πνευματικός πολλών διάσημων προσώπων από τον χώρο του πολιτισμού και των τεχνών 
Συνέβαλε, μάλιστα, ώστε πολλοί από αυτούς -που δεν είχαν στενή σχέση με την Εκκλησία- να μετατραπούν σε θερμούς και ειλικρινείς υποστηρικτές της. Αξίζει να επισημανθεί ότι ο π Κωνσταντίνος υπήρξε πνευματικός και της αείμνηστης Ζωής Λασκαρη, η οποία σε κάποια συνέντευξή της είχε τονίσει μεταξύ άλλων: «Σαράντα χρόνια τον ξέρω τον π. Κωνσταντίνο. Πάρα πολύ με βοήθησε. Είναι ένα άτομο που μιλά τέσσερις γλώσσες, με Θεατρική παιδεία, είναι ανοιχτός σε όλα και έχουμε επαφή μέχρι και σήμερα». Όσοι τον γνώριζαν και έλαβαν μεγάλη ψυχική στήριξη και βοήθεια από αυτόν δεν θα ξεχάσουν ποτέ τη σοφία και την άπειρη αγάπη που τόσο θερμά εξέπεμπε η φυσιογνωμία του. Ήταν δε τόσο ανυπόκριτα έντονη η αγάπη -αλλά και η οικειότητα- που έτρεφαν τα ουκ ολίγα πνευματικά παιδιά του προς αυτόν, ώστε πολύ συχνά οι ίδιοι ένιωθαν την ανάγκη και την αμεσότητα να τον προσφωνούν γλυκύτατα «πατερούλη». 
Ήταν, επίσης, πολύ γνωστός και για το ότι είχε κατηχήσει στην ενορία του μεγάλο αριθμό μουσουλμάνων - κρυπτοχριστιανών, οι οποίοι, καταφεύγοντας σε αυτόν, ζητούσαν να εμβαπτιστούν στις αλήθειες της Ορθοδοξίας. Μεγάλο ήταν και το φιλανθρωπικό έργο του, χωρίς να κάνει διακρίσεις σε πρόσωπα και καταστάσεις. Φρόντιζε και στήριζε ιδιαίτερα τους ανθρώπους τον κοινωνικού περιθωρίου (τοξικομανείς, αλκοολικοί, φυλακισμένοι, παραβατικοί νέοι κ.ά.), για τους οποίους με την απλοχεριά της αγάπης γινόταν ο ίδιος ζωντανό παράδειγμα, ώστε να επιστρέψουν στη μεγάλη του Κυρίου οικογένεια. Τα τελευταία χρόνια η υγεία του είχε κλονιστεί πολύ σοβαρά. Μάλιστα, τον Μάρτιο του 2015 ο π. Κωνσταντίνος, όπως τότε έγινε γνωστό, λιποθύμησε ξαφνικά κατά τη διάρκεια του όρθρου και μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε ότι υπέστη ελαφρύ εγκεφαλικό επεισόδιο. 

 Από εκείνο το σημείο και έπειτα μειώθηκαν αισθητά οι δραστηριότητές του, είχε καθηλωθεί σε αμαξίδιο και ήταν περιορισμένες οι συναντήσεις του μετά πνευματικά παιδιά του. Όλο αυτό το διάστημα της ασθένειάς τον στο πλευρό του στάθηκε ανεκτίμητη και άοκνη συμπαραστάτρια η πρεσβυτέρα του Παρασκευή (Βούλα).