«Εἶστε ρατσιστές, κύριοι...
Διότι μὲ τὸν νόμο ποὺ ψηφίσατε τελευταῖα στὴ Βουλὴ δὲν μοῦ ἐπιτρέπετε νὰ δηλώνω στὴν ταυτότητά μου ὅτι εἶμαι Κινέζος, ἐνῶ ἐγὼ ἔτσι θέλω νὰ αὐτοπροσδιορίζομαι.
Εἶστε ρατσιστές, κύριοι.
Διότι δὲν μοῦ ἀναγνωρίζετε τὸ δικαίωμα νὰ θέλω νὰ ζῶ δύο αἰῶνες πρίν, ὁπότε καὶ νὰ δηλώνω ἔτος γεννήσεως 1821.
Εἶστε ρατσιστές, κύριοι.
Διότι μοῦ δημιουργεῖτε κόμπλεξ κατωτερότητας μὲ τὸ νὰ ἀφήνετε νὰ ἀναγράφεται σὲ δημόσια ἔγγραφά μου ὅτι εἶμαι ἀναστήματος 1,70 μ., ἐνῶ ἐγὼ θέλω νὰ ἀναγράφεται 1,90.
Εἶστε ρατσιστές, κύριοι.
Διότι μοῦ ἀπαγορεύετε νὰ ἐπιλέγω ὄχι μόνο τὸ κοινωνικό μου φύλο, ἀλλὰ καὶ τὸ κοινωνικό μου εἶδος. Ἐγὼ αἰσθάνομαι γάτα, μ’ ἀρέσει νὰ κυνηγάω τὰ ποντίκια. Γιατί δὲν μοῦ τὸ ἀναγνωρίζετε αὐτό; Γιατί μόνο νὰ ἰσχύει τὸ “ἄνδρας/γυναίκα δὲν γεννιέσαι· γίνεσαι” καὶ νὰ μὴν ἰσχύει τὸ “ἄνθρωπος δὲν γεννιέσαι· γίνεσαι”;  
Εἶστε ρατσιστές, κύριοι.
Διότι, ἐνῶ τὰ μικρά σας παιδιά, ἀπὸ τὴν πρώτη τους ἡλικία σαφῶς τὸ δηλώνουν ὅτι τοὺς ἀρέσει νὰ περπατοῦν μὲ τὰ τέσσερα, ἐσεῖς τὰ σηκώνετε ἐπάνω καὶ προσπαθεῖτε νὰ τὰ ἀναγκάσετε νὰ νιώσουν ἄνθρωποι καὶ νὰ μάθουν νὰ περπατοῦν στὰ δυό.
Εἶστε ρατσιστές, κύριοι...»
Καὶ τώρα ἀπαντῆστε, κύριοι βουλευτές, στὶς παραπάνω αἰτιάσεις.
Τί ἔχετε νὰ πεῖτε; Μὲ ποιὸ διαφορετικὸ σκεπτικὸ ψηφίζετε τὸν νόμο περὶ ἐπιλογῆς φύλου; Τί ἔχετε νὰ πεῖτε, κύριοι βουλευτές, στὰ παραπάνω; Ὅτι εἶναι δείγματα ψυχοπαθολογικῆς ἀσθένειας; Τί ἦταν, κύριοι βουλευτές, ἡ δυσφορία ταυτότητας φύλου γιὰ τὸν Παγκόσμιο Ὀργανισμὸ Ὑγείας μέχρι πρό τινος, ὁπότε τὸ Εὐρωπαϊκὸ Κοινοβούλιο τὸν ἀνάγκασε νὰ ἐξαλείψει τὸ σύνδρομο αὐτὸ ἀπὸ τὶς ψυχικὲς διαταραχές;
Τί ἔχετε νὰ πεῖτε, κύριοι βουλευτές;...
Ἑλληνικὲ λαέ,
Δέχεσαι λοιπὸν αὐτὸ τὸ ἔκτρωμα ποὺ βγῆκε ἀπὸ τὰ ἕδρανα τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων; Δὲν θὰ ἐξαναστεῖς σ᾿ αὐτὴν τὴν τελεία παραφροσύνη, συνάμα καὶ ἔσχατο ξεπεσμό, ἐξευτελισμὸ τοῦ ἀνθρώπου; Δὲν θὰ ὑψώσεις τὴ φωνή σου, ἐσὺ ποὺ δίδαξες στοὺς λαοὺς τῆς γῆς τὴν ὕψιστη τιμὴ καὶ ἀξιοπρέπεια τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ὅπως τὴν παρέλαβες ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους προγόνους σου καὶ τὴν εἶδες ἐξαγιασμένη μέσα στὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ πίστη σου; 

 Θὰ δεχθεῖς λοιπὸν ἀπὸ δῶ καὶ στὸ ἑξῆς νὰ ἀναγνωρίζεται ὡς δῆθεν «δικαίωμα» αὐτὸ τὸ ἔκτρωμα, τὸ ἐξάμβλωμα τὸ ἠθικὸ καὶ φυσικό; Θὰ ἀναγνωρίσεις τὸν γάμο μεταξὺ δύο ἀνδρῶν ἢ γυναικῶν ποὺ θὰ προσέλθουν στὸ Δημαρχεῖο ἐπιδεικνύοντας ὁ ἕνας ἐξ αὐτῶν ταυτότητα μὲ στοιχεῖα τοῦ ἀντιθέτου φύλου; Θὰ ἀνεχθεῖς νὰ μεγαλώνουν παιδιὰ ἀνάμεσα σὲ τέτοιο ζευγάρι; 

 Δὲν ἀνησυχεῖς ποὺ ὅσοι πλέον νέοι τὸ θελήσουν, θὰ μποροῦν νὰ ἐξαιροῦνται ἀπὸ τὴν ὑποχρέωση τῆς στρατιωτικῆς τους θητείας μὲ μιὰ ἁπλὴ δήλωση – ἀναστρέψιμη μάλιστα στὸ μέλλον – ὅτι δὲν εἶναι νέοι ἀλλά... νέες; Θὰ ἀφήσεις νὰ σὲ ὁδηγήσουν σὲ ἠθικὸ ἐκφυλισμὸ καὶ συνειδησιακὸ ἐξανδραποδισμὸ ὅσοι ἀπεργάζονται τὴν πνευματική, συνάμα καὶ βιολογικὴ ἐκμηδένισή σου;

 Ἀποκλείεται. Ἀποκλείεται! Ἐσύ, ὁ ἑλληνικὸς λαός, εἶσαι λαὸς ἐλεύθερος, γενναῖος, δυνατός. Θὰ σηκωθεῖς καὶ πάλι ἀπὸ τὸ μούδιασμά σου! Θὰ ἀπαιτήσεις καὶ πάλι, μὲ κάθε αἴσθηση τιμῆς καὶ ἀξιοπρέπειας, τὰ ὅσα σοῦ πρέπουν, σοῦ ἀξίζουν, σὲ κοσμοῦν.
Ὅσια καὶ τίμια καὶ ἱερά.
Περιοδικό "Ὁ Σωτήρ"